(3 EKİM SALI)
Son 2 haftadır pratiklere ara verdim, senden uzaklaştım, sosyalmedyaya pek girmiyorum, aramızdaki bağı hissetmiyorum. Bilerek yapıyorum bunu; başka seçeneğim kalmadı sanki, küskünüm.
Ama rüyalarda beraberiz.
İnzivadayız, herkesin arasında bir an elimi tutup ıssız bir yere çekiyorsun beni. Alt kata iniyoruz, daha alta, bir kat daha... Sanki eski İtalyan taş bir avluda beyaz örtülü birkaç masası kurulmuş bir restorandayız. Garsonlar hazırlıklara koştururken etrafımızda, bizi görmüyor gibiler.
"Kaçma" diyorsun, ben öfkeliyim, kırgınım, kabullenmiyorum. Kimseyi umursamadan sarılıyoruz ortada, sahnenin tam ortasında gibiyiz ikimiz, ışık yalnız bizi aydınlatıyor. Gözlerimi yumup kendimi kollarına bırakıyorum-büyülü bir an... Tüm vücudum yaprak gibi titriyor senin varlığınla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder