(01 OCAK CUMA)
Dün gece 3 gibi uykuya dalmış olmamıza rağmen dinlenmiş uyandım, birkaç haftadır üzerimden atamadığım gerginliğimden kurtulmuş, huzurluydum.
Güzelce bir kahvaltı ettikten sonra sinemaya gitmek için harika bir gün olduğuna karar verdik, aklımızda
Lobster vardı.
Önceki gün Kozzy'de 14:15 seansına niyetlenip, gittiğimizde kaldırılmış olduğunu görünce şaşırmıştık. Bugün Akasya'yı deneyelim dedik, pek de mantıklı bir fikir değilmiş. Gişeler önünde birikmiş kalabalığın asansörlere dayanmış olduğunu görünce anladık. VIP salon soygunculuğuna sinirlenip buradan da elimiz boş çıktık-üzerimizde bir basiretsizlik vardı!
Oradan Kadıköy'e geçip dvd.cimize uğrayınca tüm bu çabalarımızın sonucunda filmin dvd.sini seyretmeye karar verdik.
Yılbaşı gecesi buralarda sabahlayan arkadaşımızla birer çay içip ısınmaya çalıştık ama hem küçük Kadıköy cafelerinin iç mekanları doluydu, hem de kar suyu çeken çizmelerim sayesinde ayaklarım sırılsıklamdı.
Yine ev gibisi yok, hissiyatıyla yılbaşı sofrasından kalan yemekleri ısıtıp filmimizi koyduk.
Enteresan bir absürt film izledik, hayal gücü geniş bir yönetmenden. Partnerinden ayrılan veya eşini kaybedip yalnız kalan kişilerin, yeni birini bulana kadar 45 günlük kamplara alındığı tuhaf bir gelecekte geçiyor hikaye...
Bu otel-kamp süresince bazı şeylerden mahrum bırakılarak kendinize birini bulmaya zorlanıyorsunuz. Hatta bulmanız da yetmiyor, gerçekten uyumlu olduğunuza ikna etmeniz gerek otel müdürlerini. Örneğin; bir kusurunuz varsa topallık veya miyop gibi, partnerinizin de aynı kusuru olmalı.
Sürenin sonunda eli boş kalanlar seçtikleri bir hayvana dönüştürülüyor; ıstakoza dönüşmeyi bekleyen kahramanımız kaçmayı başarınca, dışarıda bir başka faşist düzenle karşılaşıyor: burada da flört etmek yasak, ilişki kuranlar fena cezalandırılıyor.
Bir şey hissetmediğin birine hissediyormuş gibi rol yapmak mı zor, ir şeyler hissettiğin birine karşı boşmuş gibi davranmak mı?
İlgiyle izlenen, değişik bir filmdi, kadın-erkek ilişkilerinin kuruluş biçimine göndermeleri güldürdü.
