4299

 (30 MART SALI)

Sırf okumak için 1 hayat daha istiyorum!

Sonra sırf müzik yapmak için 1 tane daha...

Dünya'yı gezmek için son 1 hayat daha istiyorum.

4298

 (29 MART PAZARTESİ)

Birine söyleyince daha bir gerçek oldu sanki; kendim de inanmaya başladım. 

Duyanlar sevinince ben de heyecanlanmaya başladım, umarım her şey yolunda gider...

4297

 (28 MART PAZAR)

Sabahları hala kötü uyanıyorum, ama sanırım son haftanın en iyi sabahı buydu. Uykumu alacak kadar uyuyabildim, kediler rahatsız etmedi ve güneşli bir güne sakinlikle uyandık...

Bütün gün Dük yaramazlık yaptı; etrafta bağırarak dolanan erkek kedilerin peşinde gezdi, siteye bir dişi kedi getirilmiş. Hepsi akşama kadar ona rahat vermedi ve belli ki yaz başında yavrular doğacak...

Hava mis gibiydi bu pazar; biraz yürüyüş yaptık, biraz temizlik yapmamız lazımdı, tadını çıkarmaya çalıştık. 

4296

 (27 MART CUMARTESİ)

Gece sıkıntılı geçti, kaygılarım tavan yapınca uykusuz kaldım ve sabah ağlayarak bir rüyadan uyandım.

Çok uzun zamandır böyle içten ağlamamıştım, sonra günün tarihini fark ettim.

Hiç dışarı çıkacak halim yoktu, ama zorla kendimi toparlayıp hazırlandım. Annemle kahvaltı planımız vardı; yarınki doğum gününü önceden kutlamak için.

Kahvaltı son günlerde yiyebildiğim tek öğün gibi; aslında sadece peynir, yumurta ve ekmek türevleri ile beslenmeye başladım. Beni hiç hayal kırıklığına uğratmayan mekana geldik; Erenköy tarafındaki eski fırına oturduk. Yine her şey nefisti, yalnız yedikten sonra biraz tansiyonum düşüyor sanırım birden fenalaşır gibi oluyorum. 

Kendimi zorladım, kalkıp yürüdük, mağazalara baktık, hatta kendimize bir şeyler bile aldık. O kadar iyi geldi ki hayata karışmış olmak. Bütün havam değişti, eve yürüyerek dönmek fazla zorladı sadece. Zor geldi yokuş çıkmak, sonunda eve girdiğimde bayılacak gibiydim. 

Kendimi 10 dk dinlendirme şansım oldu, ardından toparlanıp Emirli'ye yola çıktık. Bizi çok özlemiş ve evi talan etmiş bir ufaklıkla anası bizi bekliyordu...

4295

 (26 MART CUMA)

Mart'ın sonuna yaklaşırken biraz zorlandığımı hissediyorum. Bahar gelsin istiyorum artık, dışarıda nefes almak istiyorum. Kendimi iyi hissederek uyanmak istiyorum, yorulmadan yürüyebilmek istiyorum uzun uzun...

Haftanın işlerini tamamladıktan sonra akşam pestil gibi kaldım yine, ateşim mi çıktı bana mı öyle geldi bilmiyorum, ama titreyerek güçsüz düşmüş halde uyuya kaldım.

4294

 (25 MART PERŞEMBE)

Günlük rutinim anında değişti; doğrusu bu kadar etkileneceğimi tahmin etmiyordum. Sabah zinde hissederek uyanamıyorum artık, midem bulanıyor ve yoga yapma fikri bile gelmiyor aklıma. Oysa son aylardır, hatta 2 yıldır sanırım vazgeçilmez sabah rutinimdi. 

Şimdiden değişiyor her şey benim için, bildiğim hayat sona erdi sanki-yepyeni bir dünyaya uyanıyorum...

4293

Bu sabah Dirmit hanım yastığıma çıkıverdi, gırlayarak masaj yapmaya başladı ve komik tipiyle beni çok mutlu etti. Onu sokakta bacağı kırık, ıslanmış ve kirlenmiş bulduğumuz günden tam 1 yıl sonra bize güveniyor artık, burası onun evi, biliyor. 

Sabah keyfimi kısa tuttum, çünkü tahliller için hastaneye gitmem gerekiyor. Beklediğimden uzun sürdü; sigorta onayı bekledim, kan verme sırası bekledim. Bittikten sonra kahvaltı etmek için 2 saat daha beklemem gerekiyordu, ben de araya 2 gönderi sıkıştırdım.

Aşırı acıkmıştım öğlen kahvaltıya oturduğumuzda; güzel bir omlet söyledim. Mart soğuğunu yaptı; bu sabah kar bile yağdı. Önümüzdeki hafta için heyecanlıyım...

4292

 (23 MART SALI)

Bugün günüm gönderilecek ayakkabıları hazırlamakla geçti, kontroller, paketleme, evraklar derken yarım günü buna harcadım. Bu kadar telaşlı bir hayat düzenini uzun süre sürdüremeyeceğim sanırım, ileriki aylarda beni yoracak gibi... Bir şekilde hayatımı daha az koşturmacalı olacak şekilde düzenlemeliyim, bir yardımcı bulmalıyım işlerim için.

Havadan mıdır, bir yorgunluk var üstümde; tek istediğim battaniye altına girip uzanmak ve Kemal Sunal izlemek- işte benim terapim!

4291

 İnanmakta zorlandığım kadar harika bir haber aldığımız gün!

4290

Bahar ekinoksu; doğada yeni yılın başlangıcı ve karanlıkla ışığın eşitlendiği bu özel gün, bize müjdeyle geldi.

4289

 (20 MART CUMARTESİ)

Bugün yine yorgun hissediyorum ve tek istediğim kanepeye uzanıp komik bir film izlemek, hava da yağmurlu, hiç evden çıkasım yok...

Ama her zamanki gibi yapılacak işler var; yetiştirmem gereken ayakkabılar ve mutfakta biraz hazırlık yapmam gerek. Sağlıklı beslenmek daha fazla emek istiyor; karabuğday ekmeği denemem güzel oldu. 

Akşamüstü Dük'ümüzü kısırlaştırıldığı veterinerden alıp birlikte Emirli'ye gidiyoruz, arabada kendini paralayacak şekilde bağırıyor ve bizi de strese sokuyor. Eve vardığımızda susmasından anlıyoruz ki bir şeyi yokmuş aslında, sadece kafeste kapalı kalma stresiymiş.

Biz geldiğimizde ustalar henüz gitmemişler, yarın da çalışıp işi bitirmeyi planlıyorlar. Belki biraz rahatımız bozulacak bu hafta sonu, ama işlerde biri de aradan çıkmış olacak.

4288

 (19 MART CUMA)

Hayatımda o kadar fazla detay var ki düşünmem, karar vermem ve yapmam gereken- rutinde zaten süregelen işlerden nasıl vakit ayıracağımı bilemiyorum. Ama hızlı tempo, sanırım atıl kalmaktan çok daha iyi hissettiriyor yine de.

Bugün dışarıdaki işlerimi hallettikten sonra akşamüstü en sevdiğimiz restorana yemeğe gitmek için hazırlandık, telaşlı olsam da gider gitmez keyfim yerine geldi.

Koşuyolu'nu seviyorum, bu sushi restoranını çok beğeniyorum; dekoru aydınlatmadan oturma gruplarına tam Asyatik atmosfer... Servisleri modern ve şık, tam Japon sadeliğinde. Servis verenlerin hepsi çok sempatik ve yediğimiz her şey aşırı lezzetli. Benim açık ara favori mekanım oldu ve hatta sushiyi bana sevdiren yer diyebilirim.

Yağmurlu havada bahçede oturmak da sakin ve keyifliydi, bu haftasonu güzel başlıyor...

4287

 (18 MART PERŞEMBE)

Bugün Emirli'de tadilat başlıyor, ben rahat çalışabilmek için evdeyim. Umarım çabuk ve sıkıntısız hallolur, en azından bir iş biter.

Bir yandan çalışıp acil siparişleri tamamlamak istiyorum bir yandan da olmayı planladığım ameliyatlarla ilgili araştırma yapıp yorumlar okuyorum... Pek konsantre olamıyorum ve hala kararsızlık, belirsizlik sürdüğü için gergin hissediyorum. Tek bildiğim, bu operasyonların sonrası bana iyi gelecek muhakkak, sağlığımda bir gelişme olacak.

4286

(17 MART ÇARŞAMBA)

Bugünün rutin dışı planı; doktor randevusu. Yıllardır var olan, ama son zamanlarda daha fazla rahatsızlık veren bir durumumu düzeltmek için geldim, sempatik bir doktorla görüştüm. Hastaneler her zaman biraz gerici, özellikle de bir görüntüleme cihazına giriyorsam... Durumun farkında olduğumdan daha kötü olduğunu öğrenmek biraz endişe verici oldu, ameliyat şart dendi ve 2 operasyon birden yapılması önerildi. Biraz sarsıldım sanki, ameliyattan değil de sonrasından korkuyorum galiba...

Çıkışta annemle bir kahve molası vermek iyi geldi, ama akşam bir türlü rahatlatamadım zihnimi; hep işleri nasıl ayarlarım, ne zaman daha uygun olur diye düşünceler döndü durdu...

4285

 (16 MART SALI)

Hayatımız bu ay itibariyle ivme kazanırken, yapmak istediklerim ve yapmam gerekenler arasındaki dengeyi kurmakta zorlanıyorum biraz, o kadar çok şeyi bir güne, bir haftaya nasıl sığdıracağım kaygısı ile belki de gereksiz muhatap oluyorum.

Sonuçta; her şeyin bakış açısına bağlı olduğunu biliyorum ve ben nasıl karşılarsam öyle gelir hayat. Vuruşuna göre pozisyon almaktan ziyade, pozisyonuna göre vuruşu beklemek mi desem... Gelecek geçmişi şekillendirir mi desem?

4284

Yeni haftaya erken başladım; gece yine bir ara uyuyamadım kaygılı düşünceler akın edince. Neyse ki kediler var! Hızlı bir haftaya girdiğimiz doğru; yine bir çok işi azıcık güne sığdıracağız. 

Bu haftanın gündemi evdeki tadilat, bakalım nasıl olacak? Tüm planlarımızı ona göre ayarlamamız gerekecek tabi. 

Sabah erkenden istanbul'a döndükten sonra bugün her pazartesi gibi koşturmacalı geçiyor. Haftanın ilk günü sağlıklı yemekler ve atıştırmalıklar hazırlamayı seviyorum; böylece rahat oluyor kafam. Bu arada bu sabah itibariyle yeni ay detoksuna başladık, haydi bakalım.

4283

 (14 MART PAZAR)

Dün bu kadar keyifliyken bugün birden düşmemin sebebi ne? Aslında içten içe biliyorum galiba, nasıl bir dönemden geçmekte olduğumu ve umudumu yüksek tutmakta zorlandığımı...

Geceleri kaygılarla dolup taşan uyku aralarımda kontrol edemediğim düşüncelerimi, nefesimi tıkayan endişeleri bir ben biliyorum...

Geçenlerde okudum: "Ölümlü olan şeyleri sevmeyi öğrenmek zorundayız ve zamanı geldiğinde onları bırakmayı..." Size fazla mı karamsar geliyor ölümü hatırlamak, red mi ediyorsunuz yoksa? Ama bir ipucu vereyim-ölüm kimseyi atlamaz ve eninde sonunda her birimiz yapayalnızız. 

4282

 (13 MART CUMARTESİ)

Detoksa başlayacağız dedik ama; bir hayalimiz vardı ne zamandır... Önce bir kahvaltıya gidelim bu sabah, bir kruvasan yemeyelim mi?

Hava güneşli olunca, ara sokaklarda üşüyüp ana caddede ısınarak yürüyoruz, keyifli ve hafif hissediyorum kendimi... Mekan dolu, önünde fazla beklememize gerek kalmıyor neyse ki.

Tüm zamanların en nefis kruvasanı burada. Kahvaltının diğer elemanları olmasa da olur. 

Müthiş keyifli bir kahvaltının ardından bütün gün o kadar çok adım atmışız ki suçlu bile hissetmiyorum. Hani o geçenlerde yeni açılan yerde kahvemizi de içtik üstüne, aklımdaydı burayı denemek.

Yorulmak bilmediğimiz güne daha neler sığdırıyoruz; toparlanıp yola çıkıp alışverişlerimizi yapıp yine kasaba uğrayıp Emirli'ye geldiğimizde henüz hava kararmamış daha. Köpekleri besleyip evi temizleyip Dük'ümüzü kucağımıza aldığımızda artık rahatlamayı hak ettik diye düşünüyorum...

4281

 (12 MART CUMA)

Bugünkü planım önce birkaç işi halledip ardından doktora gitmekti, işler yetişmeyince randevumu kaçırdım. Rıhtım'dan Yeldeğirmeni'ne epey yürüdüm ve güneşte bahar gölgede kış olan havaya alışamadım. Planladığım gibi gitmeyince, azıcık sinirlendim.

Eve döndükten sonra çalışmaya vaktim kalmadı, akşam yemeğe gitmeyi istiyorduk çünkü. İlk aklımıza gelen mekanda yer bulamayınca, eski müdavimliğimiz olan meyhaneye gidelim dedik. Fakat hem uzayan toplantılar, kaybolan araba anahtarları ve hem de beklene beklene gelmeyen taksilerden sebep gecikmiş ve gerilmiş vaziyette varabildik...

Uzun oturacak vaktimiz yoktu; ufak rakı söyledik, keyfini tam çıkaramasak da 1 yıldan fazla olmuştu meyhaneye oturmayalı. Bazı yerlerin hep aynı kaldığını görmek ne güzel, servis, kalite hala yerli yerinde. Biraz sohbet, iki tek rakı bize kafi. Sanırım yaş aldım ben de artık, fazlası rahatsız ediyor. Yaş ilerledikçe, insan daha azıyla daha fazla mutlu olabiliyor...

4280

 (11 MART PERŞEMBE)

Bu cumartesi Yeni Ay ile birlikte başlamayı planladığımız detoks için heyecanlıyım. Ay döngüsü boyunca buğday ve süt ürünleri ile alkol ve şekerden uzak duracağız, başta zor gibi görünse de aslında yapılabilecek çok çeşitli yemek var... Sadece beslenme değil elbette, bir çeşit bahar temizliğine sokacağız kendimizi her açıdan: zihinsel ve ruhsal arınma olmadan tamamlanmış sayılmaz...

4279

 (10 MART ÇARŞAMBA)

Kendime hatırlatmalar

Dün olanlar geride kaldı, bugün yeni bir gün doğuyor.

Yeniden seçebilirim bugün, olmak istediğimi.

Her nefeste "yeni"den var olabilirim.

4278

Planlarıma çok motiveyim. Aklımda yapmak istediğim birkaç şey var ve artık ertelemek istemiyorum.

Harekete geçmeye hazırım, elbette hayatın neler getireceği de bilinmiyor bir yandan, ama sürprizlere açığım!

İşler hiç bitmiyor, beklediğim koşullar asla tam gerçekleşmiyor ve ben vakit yaratmadıkça vaktim hiç kalmıyor. Bunu idrak ettim nihayetinde, öyleyse niyet ettiklerimi bir bir gerçekleştirme zamanı başladı.

Bugün yine erken başladı, koşturmacalı devam etti, sakinleşerek tamamlanıyor şimdi...

4277

( 8 MART PAZARTESİ )

Pazartesi eve dönünce, pazartesiyi pazar sanıyorum ve yeni haftaya girdiğimizi anlayamıyorum sanki. Öğlene kadar evi toparlayıp,  sonra biraz da trafikte kalıp, İstanbul'a dönüşümüzde de burayı temizleyince zaten günün kalanı pek verimli geçmiyor. Öyleyse, haydi değerlendirelim: restoranlar tekrar kapanmadan bir sushi yemeye gidelim. 

Bu ritüelimizi seviyorum. 

4276

 (07 MART PAZAR)

Bu hafta ilk defa her gün dışarı çıktığım için mi, bilmiyorum ama kendimi fazlasıyla yormuşum. Bir türlü tam uyuyamadığım için de, kendimi kaldıracak halim yok hafta sonu. Bu kez de böyle olsun o halde; sessiz sakin kendi halimizde...

Kendimi biraz daha iyi hissetmeye başladıktan sonra ayakkabıların üzerinde çalıştım; zaten birkaç gündür ihmal ediyorum ve siparişler yığılmış vaziyette. Biraz panikteyim açıkçası, umarım hepsini güzelce yetiştirebilirim. 

Bu maskesi yamuk herif de geceleri kafama yatıyor, saçlarımda, omzumda uyuyor. Terletiyor, uyandırıyor filan sinirleniyorum arada ama o kadar tatlı ki bir yandan...!

4275

 (06 MART CUMARTESİ)

Bugün birlikte dışarı çıkacağımız ilk gün, ama hava yağmurlu ve ben hafta içi çok yorulmuşum. Kendimi bir türlü toplayamıyorum ve soğukta yürümek için enerji bulamıyorum... 

Yine de öğleden sonra yakındaki sevdiğimiz bir yerde kahve içmeye iniyoruz; ıslansak da, gözlerim ağrısa da, kalabalıktan çekinsek de- tadını çıkarmaya çalışıyoruz. Bu bir fincan kahveyi ne kadar özlemişiz!

Akşamüstü yine hızlıca hazırlanıp çıkmamız lazım; malum Emirli Dük'ünü fazla ihmal edemeyiz. Evin altını üstüne getirmişlerse de haklarıdır, öyle hınzır bir şirinliği var ki yaramazlıklarını unutturuyor!

4274

( 5 MART CUMA)

Çok uzun bir aradan sonra-tamı tamına 3 ay-ilk kez bu cuma Emirli yolcusu değiliz. Onun yerine birlikte mahallemizdeki bir kebapçıya yemeğe gideceğiz. Azıcık da olsa iş sonrası yürümek, bir şeyler yemek keyifli.

Ama bugünün başka yenilikleri de oldu; hayata devam etmeye karar verdim artık- pandeminin beni daha fazla erteleme modunda bekletmesine izin vermeyeceğim. Uzun zamandır istediğim ve 1 yıldır ertelediğim bir iş için vakit ayırdım bugün kendime, birazcık da gerildim tabi ama insanlarla olmak iyi geldi. Hem biraz yoruldum, hem de hayatın dışarıda devam ettiğini gördüm... Sanki sadece biz eve kapanmışız gibi hissettim.

4273

Gecenin ortasında uyandım; aslında sıkıntılı rüya görmediğim için huzursuz değildim, daha çok yakın ve daha uzak gelecekle ilgili düşünceler, yapmak istediklerim, yapmam gerekenler filan üşüştü aklıma. Uyuyamadım, kediler üstüme yattığı için belim ağrıdı, sonunda kalkıp kanepeye uzandım. Bazen 5 kediyle üst üste uyumak çok zor olabiliyor-ama her şeye rağmen öyle harika bir his ki!

Bizim ev mutlu kediler ülkesi, diyorum ya. Güne sağlıklı bir kahvaltıyla başladım, oyalanmadan evden çıktım. Pazardan daha önce tatmadığım şeyler aldım bu kez; değişik bir turp, Frenk maydanozu... Heyecanlandım o tazeliği, renkleri görünce. Manolyalar açmaya başlamış bile, inanamadım.

Ne kadar görmesek de, bahar geliyor! Hişt hişt...!

4272

 (03 MART ÇARŞAMBA)

Son günlerde o kadar sık ve yoğun rüya görüyorum ki, yorgun düşüyorum sanki geceleri. Uykumun bölünmesi bir yana, epeydir görmediğim sıkıntılı rüyaların huzursuzluğu zihnimi yoruyor...

Sabah erken uyanınca, arka arkaya gördüğüm 3 rüyayı yazdım ve biraz rahatladım sonra. Hakikaten anlamakta zorlandığım, daha önce hiç görmediğim temalar vardı bu sefer.

Böyle uyanınca bir savaştan çıkmış halim oluyor, sabah yogasında daha sakin pratikleri seçiyorum. 

4271

(02 MART SALI)

Sonunda cafeler açıldı ve elbette ilk günden akın ettik!

3 aydır yapamadığımız bu dünyanın en sıradan lüksü; bir cafede oturup karşılıklı konuşabilmek, güzel bir sunumla kahve içebilmek ve ev dışında bir mekanda olmak- gerçekten iyi geldi.

Uzun ve yorucu bir gün oldu yine; verimli geçirdiğim için kendimi takdir edebilirim ama. Yorgun uyansam da yoga yaptım, dışarıdaki işlerimi hallettim, ayakkabı boyadım, yemek yaptım ve piyano çaldım. 

Daha keyifli günler gelsin artık!

4270

  (01 MART PAZARTESİ)

Ertelene ertelene yılan hikayesine dönen normalleşme süreci, halen belirsizliğini korurken, ruh halimiz de iyiden iyiye robotik bir uyuşukluğa evriliyor... 

Hepimizin zorlandığına eminim ve ben de artık bunalmış vaziyetteyim. İnsanların gülüşünü görememekten, arkadaşlarımla bir kadeh eşliğinde sohbet edememekten bıktım. Hayatta kalıyoruz çok şükür - de bu hayat mı?

Hoşnutsuz bir gecenin sabahında erkenden kalkıp toparlanıp çıktık, sabahları buz tutuyor arabanın camı. Eve geldiğimizde her zamanki işler bizi bekliyordu, biraz gecikmeli ama sağlıklı bir kahvaltıyla işlere başladık. Bahar detoksuna yavaştan giriş yapıyoruz Mart'la beraber.

Mart demişken, yeni başlayan ay için niyetlerimi yazdım, yazarken içimdeki dileğin ne kadar kuvvetli olduğunu hissettim. Umuyorum olacak bu kez, umuyorum bu en sevdiğim mevsimde gelecek...

Akşama doğru biraz üstüme yığılan işlerden yorgun düşmüş, güçsüz hissediyordum yine kendimi. Bir kişi kaç şeyle aynı anda uğraşabilir ki? Ama bu çağda hepimiz multi-task yaşamaya zorlanmadık mı?

Sadelikle gel Mart, ilhamlarla gel!

4269

 (28 ŞUBAT PAZAR)

Bugün nasıl geçti anlamadım, aslında evi temizlemedim ve pek iş yapamadım, ama kendimi bitkin buldum akşama doğru... Enerjim düştü, ateşim çıktı, vücudumda ağrılı bir huzursuzluk hakim oldu. İlaç alıp yatağa girdim, hiçbir şeye yetişebilecek gücü bulamıyordum kendimde.

4268

 (27 ŞUBAT CUMARTESİ)

Emirli'de komşulara mecbur kalmadan baş başa vakit geçirebildiğimiz günleri seviyorum, bazen başka fırsatımız olmuyor hafta içinde...

Sabah yogası, uykusuz geçen gecenin yorgunluğunu biraz aldı ve kahvaltıda nostaljik komedi dizileri izlemek her zamanki gibi iyi geldi. Bir tür yeni rutinimiz oldu bu.

Köpekleri besledik yine, birbirleriyle mama için kavga etmeleri dokunuyor içime. Biz gelmesek, ne yaparlar diye düşünmek de yük bindiriyor...

Her şeye rağmen kışın en zor zamanlarını atlattılar, bundan sonra önümüz bahar, insanlar belki göle pikniğe gelir, köyün girişindeki restoran açılır da birkaç parça bir şey düşer bunlara diye seviniyorum.

Havayı güneşli ve ılık bulunca yürüyüşe çıktık öğleden sonra, mantar çiftliğine uğradık dönerken. Artık baharla birlikte daha hafif yemek, daha hafif hissetmek istiyorum.

Sanki artık içki dokunuyor, çok daha az tolere edebiliyor vücudum ve bundan sonra şarap&peynir akşamlarını azaltmaya karar verdim. Biraz süt ve buğday ürünlerinden uzaklaşmakta fayda var, kendimi fazla zorlamadan yaza kadar bir detoks yapmak niyetindeyim.

Buna ruhen, bedenen ve en çok da zihnen ihtiyacımız var bence...

4267

 (26 ŞUBAT CUMA)

Haftanın son günü ilk günü kadar hızlı geçiyor; alışveriş ve hazırlıklar, ardından yollar...

Bu düzene son 3 aydır epey alıştık artık, ama sıkıcı da olabiliyor. Bazen şükrettiriyor, bazen isyan ettiriyor hayat...

Bugün de farklı değildi; köpekleri besledik, evde bizi heyecanla bekleyen ufaklığı sevdik, evi süpürdük ve sonunda hepsi bittiğinde birbirimize vakit ayırdık biraz.