3162

(20 ŞUBAT SALI)

Ailelerimizin denk olmasını ve anlaşabilmeyi çok isterdim, cidden büyük konfor. Ne yazık ki ne sosyo ekonomik açıdan denkler, ne de bakış açıları benzer. Başından beri yaşanan bazı sorunların kaynağı bu farklılığın yarattığı iki taraflı tahammül güçlüğü aslında.

En çok üzüldüğüm; aileme karşı mahçup olmak, onları tasvip etmedikleri şeylere muhatap kılmak. Maddi manevi hep biz/ ben zarar görüyorum bir şekilde, senin ailen sebebiyle. Şu ya da bu, bir şeyler çıkıyor işte... Biziz hep canı sıkılan, sinir olan taraf nedense.

Bulabildiğim tek çözüm; mesafeyi korumak ve mümkün olduğunca az görüşmek. Saygıyı kaybetmemek için bu elzem, başka da yapabileceğim bir şey yok gibi. Zor olacağını biliyordum önceden beri, bu yaştan sonra böyle sorunlarla uğraşmak çok saçma geliyor bir de insana. Sen, her şeye rağmen seçtiğimsin. Sen, her şeyinle birlikte kabul ettiğimsin.