Yine de beklediğimden iyi gidiyorum, diyebilirim.
Sabah erken uyandım, uyanır uyanmaz yine onu kaybettiğimi hatırladım.
Kalkıp kedilerimi sevdim, onu anımsayarak, özleyerek...
Hazırlanıp Emirli'ye geldik, yolda köpeklere mama bıraktık biraz.
Kahvaltı soframızı bahçeye kurduk; tek istediğim komedi dizimizi izleyerek kahvaltı etmekti. Biraz rahatladım, yine onun mezarını görünce içimde bir huzursuzluk, üstümde bir ağırlık hissettim.
Oracıkta yatıyor olduğuna inanmak çok zor hala, sanki veterinerde, uzakta ama yaşıyor gibi...
Gün boyu çalışma modunda değildim, sabah kendime bakım yaptım biraz, öğleden sonra da mutfakta vakit geçirdim. Sakince yemek hazırlamak iyi geldi; Refika'nın Asya usulü et tarifini denedik, nefis bir fırın mücver yaptık. Arada Dirmit kızımızı sevmeyi ihmal etmedik, ne de olsa Bücür'ümüzün emaneti.
Yerin dolmuyor güzel oğlum, yokluğun evde hissediliyor. Ama sen benim içimdesin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder