3728

(07 EYLÜL CUMARTESİ)

Gece çok huzursuz uyumuştum, aslında uyuyamadım hiç diyebilirim. Sabah erken uyandım ve yorgun da olsam, günün ışıması, yeni bir güne uyanmış olmak iyi geldi.
Kahvaltımızı ederken annem daha normal gibiydi, konuşması duruşu iyileşmiş gibi görünüyordu.
Hastaneden çıkmamız öğleni buldu yine de; bankadan sigorta onayı gelmesini bekledik uzun süre. inanılmaz sıkıldım ve evde beni bekleyen işleri düşündükçe bunaldım o havasız hastane odasında. Asında diğer odalara göre çok daha geniş ve aydınlık olmasına rağmen, ne de olsa havalanmayan küçük bir mekanda hareketsiz kalmak çok zor geliyor insana. Hapis gibi resmen, bir an önce çıkmak istedim. Tahammülsüz olduğum için en yakınlarıma sinirli davrandım, bana anlayış göstermelerini beklerdim ama onlar da agresif karşılık verince kendimi çok yıkılmış hissettim.
Açıkçası; son haftalarda birazcık inanmaya başlamışken her şeyin güzel gideceğine ve birlikte bir hayatımızın olacağına, bugün inancım sarsıldı.
Moralim bozuktu eve döndüğümüzde, annemin işlerine baktım biraz. Yardımcı olmaya çalıştım işte, sonra akşamüstü kurdele almak için Kadıköy'e geçtik. Bir şeyler yemek ve bir bira içmek istedim, rahatlamaya çok ihtiyacım vardı. Annemi ameliyat önlüğü içinde sedyede götürülürken görmenin bile bana nasıl ağır geldiğini anladım, ağlamaklı olduğumda.
Geri döndüğümde biraz açılmış hissediyordum, akşam annemle sohbet ederek yemeğimizi yedik. Epeydir birlikte kalmamıştık, özlemişiz. Konuşacak çok şey birikmiş; bu kış için ev dekorasyonu ve tadilatlarla alakalı projelerimiz var bir sürü.
Yeniden anne kız yaşamak bakalım hepimize neler hissettirecek?