Hastalık umduğum kadar çabuk terk etmese de vücudumu, her gün yeni bir safhaya girerek sanki çıkışa ilerliyor...
Ne şanslıyım ki yanımda bana hep iyi gelen adam var!
Uzak mesafe ayrılığının soğuğunu sarılışıyla hemencecik ısıtan, kahvaltısıyla özel hissettiren, görüşemeyeceğimiz günlerin endişesini hafifleten, yanında sümkürmemden iğrenmeyen, bana hazırlayacağı kokteyl için aldığı yeşil limonları hasta çorbama sıkan dünyalar tatlısı bir adam...
Hava bize bir kıyak çekip mavi gökyüzünde Güneş göz kırpınca keyfim yerine geldi-hasta olmak umrumda değil bu hafta sonu!
Morrissey konserinin ertelenmesi, çok heveslendiğim halde birlikte gidemeyecek olmamız da engel değil gülümsememe.
Biraz Moda gezmesi, ışıklı sokaklara bakan balkonlu evler, Cemal Süreya sokağı sürprizi, bir fincan sütlü kahve, birkaç fotoğraf...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder