(10 NİSAN ÇARŞAMBA)
Sürekli aklım onda elbette, bu gece daha rahat geçti, kabullendim gibi. Yine de anlam veremiyorum ve konuşmak istiyorum, ama bir şey tutuyor beni. Sıradan bildik bir senaryo mu bu yoksa? Öğrencisi olarak değerli değil miyim onun için ki böyle kolaylıkla kestirip atabildi?...
Bu kadar değerli bir şeyi böyle sessiz sedasız açıklanmadan kaybetmek çok zor geliyor bana, öte yandan sebebini sorgulamak da korkutuyor. Belirsizlik en azından her şeyin yeniden filizlenmesi ihtimalini taşıyor, belki daha sonra yüz yüze baktığımızda... Yine masada karşılıklı oturup sessiz durduğumuzda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder