(19 MART SALI)
Kızların sınıfta bensiz 1 saat kaldıkları ilk gün, bahçede beklerken üşüdüm. 2 haftadır koridorda geçirdiğim saatler bugün bir adım uzaklaşarak beni buraya indirdi. Sanıyorum kreşin kurallarını bir parça esneterek fazla tolerans göstermelerine sebep olduk.
Aşağıda üşürken düşündüm: Modern hayatın zorlamasıyla annesinden ayrı kalan çocukların hali normal mi? Sonuçta her çocuğun hakkı değil midir annesinin yanında büyümek ve ben, biz bir nevi onları vaktinden erken bağımsızlaşmaları için zorluyoruz... Ağlamalarına rağmen yanlarına gitmememiz söyleniyor, amacımız onlarda travma yaratmak değil oysa ki, sadece eğlenceli vakit geçirip biraz sosyalleşmeleri... Gerildim. Kendimi sorguladım.
Önümüzdeki senelerde burada pek de bir şey öğrenmeden boş vakit geçirecekler, gibime geliyor ayrıca. Bu yaş erken, ama mesela 5 yaş ve üstü de geç bence burasının programı için. Daha faydalı bir şeylere yönlendirmek, belki spor ya da sanat dersleri aldırmak lazım ileride.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder