(12 MART SALI)
Buraya yazarken, geriye dönüp baktım ve son aylarda Dharma çalışmalarına ne kadar fazla kendimden verdiğimi fark ettim.
Hasta olduğum halde erken yatmak yerine derslere girdiğim akşamları, kızlarla vakit geçirmek yerine zamanımı atölyelerde geçirdiğim hafta sonlarını, uykusuzken bile enerji bulup özel hayatımdan feragat ederek devam ettiğimi hatırladım. Yaşadığım hayal kırıklığı son derece anlaşılır, bir yandan da gereksiz.
Evet; hem anlaşılır hem de gereksiz! Bunun ötesine geçebilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder