(23 EKİM)
Sanırım dün en zor günümdü.
Yataktan kalkarken acıdan bağırıyorum, en ufak zorlanmada canım çok yanıyor.
Aslında anladım ki; 2 saatte bir kalkmak beni o kadar da zorlamayacak, yeter ki bir toparlayayım kendimi. Bu acılar olmasa ikiz bebek bakmak benim için korktuğum kadar zor değil gibi görünüyor.
Bugünden itibaren bir yandan kendimi tedavi etmeye; kremler sürüp dikişlerimi iyileştirmeye ve bir yandan süt üretimini arttırmaya adandım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder