Bugün misafirlerimiz gelecek, sabaha karşı Dirmit kızın sürpriziyle uyanıyoruz. Kum kabını koymayı unutunca kızım en güvende hissettiği yere, yani benim yatağıma işemiş!
Çarşafları yıkayıp yatağı silip döşeği değiştirip bir saat daha uyuyoruz, çünkü bugün çok işimiz var. Kahvaltıda moral düzeltmek için Avrupa Yakası izliyoruz biraz, gerginliğimi atmaya ihtiyacım var. Evi toparlayıp banyoyu temizlemek, toz alıp masa örtülerini ütülemek derken öğleden sonra arkadaşlarımız geliyor.
2. çocuğu yeni doğurmuş ve "anne"lik statüsüne yapışan bir kadın, minik kızı için endişesi yüzünden okunan ufak tefek bir genç anne, sanki mahalleden çocukluk arkadaşım gibi yakın göçmen kız.
(En sevmediğimden en sevdiğime sıraladım.)
Hiç bir an yerinde durmayan ve sürekli ama sürekli atıştıracak abur cubur bir şeyler isteyen heyecanlı konuşkan tombik kız çocuğu ile hala konuşamayan ve gözlerinde korku olan daha küçük kız çocuğunun gürültülü koşturmacası ile geçti bugün...
İnsan tiplemelerini gözlemlemek ve bazen şaşırmak, bazen de hiç şaşırmamak öyle enteresan bir deneyim ki... Koca koca insanlar çocuklardan daha kolay bazen.
Mangal soframızda servisi aksatmadan bence gayet güzel bir sunumla akşamı tamamlıyoruz. Yavruları sahiplendiremedik, ama keyifli vakit geçirdik.
Misafirler gittikten sonra bulaşıkları kaldırıp bahçedeki masaları toplarken çok yorulduğumu fark ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder