3311

(19 TEMMUZ PERŞEMBE)

Daha iyi bir hayatı hak ettiğimi düşünüyorum.
Ben bu kadar zorlanıyor olmayı hak etmiyorum, gerçekten çok çalışıyorum ve çaba sarf ediyorum. Hayatımın fazlasıyla küçüldüğünü hissediyorum son yıllarda giderek, artık elimde kalanla yetinemiyorum. Bu yaşam şekli bana yetmiyor, beni mutlu etmiyor-sadece yaşayıp gidiyorum.

Bugünlerde fazlasıyla sorguluyorum hayatı, hayatımı...
İnsanlara bakıyorum da; eskiden tanıdığım, o zamanlar hiçbir şey olmayan tipler şimdi kimi yurt dışında kimi yüksek lisansını bitirmiş. Bu insanlar buralara gelecek kapasitede değillerdi sahiden, ben yapabilirdim onların yaptıklarını, yapmalıydım belki de.

Nerede yanlış yaptım, diye sorup duruyorum kendime, belki de cesaretsiz oldum belki yeterince hırslı değildim, bilemiyorum... Şansım mı yaver gitmedi?

Evden taşınmayı düşünüyoruz ve etraftaki evlere bakarken, ya çok eski ve geniş ya da yeni ama küçücük daireler buluyoruz. Bu yaşımda artık düzenimi daha bir oturtmuş olmam gerekmez miydi?
Kendimden hayal kırıklığına uğramış durumdayım; hedeflediğim hiçbir şeyi yapamadım sanki...

Bu gece mum ışığında ağlayıp eski cesur, kendine güvenen, neşeli Rana'yı özleme vakti.