22 Nisan 2015 Çarşamba

2129

Stefan Zweig'ın bu kadar canlı olduğunu bilmiyordum, son bir kaç gecedir rüyalarımı renklendiriyor...

4 duvar arasında boşluktan kafayı yiyen savaş esirlerinin satranç şampiyonuna dönüşmeleri, gözden düşmüş kraliçelerin Paris'ten sürülüp atıldıkları taşra şatolarında planladıkları detaylı ve şatafatlı intihar komedileri-hep tanıdık acıklı yalnızlıkla dolu rengarenk biçimlere bürünen, delirme öyküleri...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder