5095

 (4 HAZİRAN PAZAR)

Son sabaha dinlenmiş ve sakinlemiş uyandım. 

Dünkü rüya yogası, ölüm meditasyonu bambaşka deneyimlerdi. Sofraya seni davet ettim, kabuslarımdan nasıl kurtulmaya başladığımı paylaştım. Benle gurur duyduğunu biliyorum.

Adaya yürürken o patika yolun her adımında bir lotus çiçeği açtırdım ve sana bıraktım...

Kampımızı kapatırken gitar çalan arkadaşımız geldi, tam önümdeki mindere oturdun yine, "Boş mu?" Sana ait!

Mantralara eşlik ederken kulağın sesimdeydi, biliyorum. Birlikte dinlemek harikaydı.

Dersten sonra hep beraber oturup sohbet ederek gidenleri birer birer uğurladık, masama oturdun ve doktor arkadaşımızla konuşmana kulak misafiri oldum. Sağlık sorunlarını öğrendim, biraz endişelendim, bir de oğlunun senin biyolojik bir parçan olduğunu-o yüzden aynı ışık!

Çocuklarımı özledim mi diye sorduklarında, iyi olduklarını bilmenin bana yettiğini ve buradayken sürekli onları düşünmediğimi söyledim. Gülümseyerek gözlerini kıstın cevabımı izlerken, "Same dear..."

Veda vakti geldiğinde hala biraz gergindim, son anda 4 pembe zakkum çiçeği kopardım, kapı önünde sarılırken avucunun içine bıraktım. "Four beautiful days..."

Gözlerin mi doldu bana mı öyle geldi, teşekkür ederken. 

Ön koltuğa geçerken cesaretimi zor toplayıp geriye döndüm; senin de bana baktığını fark ettim, göz göze gelince belki 1 nanosaniyelik göz kırptım- irkildin. Beklemiyordun, heyecanlandın, sonra hemen toparlayıp gülümsedin, el salladın. Aynı tatlı, saklı gülümseme...