Gece uyku aralarında hep onu düşündüm, rüyalarımda hep kabuslar gördüm, sabah uyanır uyanmaz midemin üzerine çöken ağırlığı akşama kadar atamadım.
Umut etmemeye ve kabullenmeye çalıştım, yine de bu çaresiz bekleyiş içindeki ruh halinden bir türlü kurtulamadım ve her çalan telefonda kalbim yerinden çıkacak gibi çarptı.
Düşünmemeye, aklımda çıkarmaya çalıştım ama olmadı, istemekten ve ümit etmekten vazgeçemedim.
Her şey senin için güzel kız, bugünlerde hepimizin tüm duaları senin için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder