(23 ARALIK CARSAMBA)
Rahat ve kisa bir ucak yolculugu bu seferki, yine de gerginim-yola cikmak beni geriyor belki, belki bu belirsizlik beni huzursuz ediyor.
Hava alani bos, yaz sezonunun kalabaligindan eser yok. Yanlarina oturdugum teyzeyle amca sikintidan benle muhabbete girmeye calisiyorlar, onlara Denizli'ye gelis amacim hakkinda yalanlar atarak egleniyorum...
Tanimadigim bir kente ilk gelis yabancilik hissi veriyor insana, bir kez daha anliyorum ki kendi ulkemde bile yabanciyim aslinda.
Aksam erken ve kasvetle cokuyor, hava alanindan sehre epeyce yol var, yolda trafik bile var.
Egzos, fabrika bacalari ve komur karisiminin yarattigi hava kirliligi nefes aldirmiyor. otobusun icinde bile genzimi yakiyor.
Otogardan otele kendimi zor atiyorum, her yerede ayni zehir kokusu...
Burasi hani o ic Anadolu'nun hepsi birbirine benzeyen sahsiyetsiz sehirlerinden mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder