(22 ARALIK CUMARTESİ)
Tembellikte son nokta!
Cumartesi günü; öğlene doğru "e artık hadi bari" mecburen yataktan çıkışla başlar gibi oldu, domatesli-peynirli-yumurtalı ekmekleri fırına verişim ve kahveyi demleyişimle resmen başladı, "çok yedik galiba" diye arkaya yaslanışımızla yeniden başladı, arayı hatırlamıyorum ama tahminimce bir film koyuşumuzla sürdü-evet evet masal dinler gibi seyrettik-akşamı ne ara bulduk bilemiyorum fakat canımız kestane çekince havanın kararmaya yüz tuttuğunun farkına vardık, bir sürü elma ve mandalinanın peşinden oyuna oturduk, nasıl yenildiğimi anlayamadan kutup ayısı belgeseline koyulduğumuzda akşamın başladığını iyice anladık, ayıların öyküsü bitince dönüp yanımdaki kocaman gövdeye ağaca sarılır gibi sarılıp, nasıl olduğunu bilemeden, uyuya kaldım ve sanırım ben öylece sakin, usul usul uyurken bir ara gece başladı-çünkü uyandıktan kısa süre sonra, sanki hiç yataktan çıkmışız gibi, "Yatalım mı?" diye sorduğunu hatırlıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder