(21 MAYIS SALI)
Akşamüstü işlerimi ayarlayıp okuldan arkadaşımla Karaköy'de sergi açılışında buluşmaya gittim.
Biraz hayat sorgulaması, bir parça da gizli kıskançlık huzursuz etti içten içe beni: daha çok kaçırdığımı hissettiğim hayata duyulan özlem içimi acıtan.
Daha farklı ortamlarda daha entelektüel insanlar arasında bir hayat kurabilirdim kendime, belki daha ait hissederdim o zaman, sanata yakın durabilirdim her zaman... Belki de hala geç sayılmaz, bir kaç sene içerisinde kendimi konfor alanımdan çıkartıp zorlayabilirim yine akademiye dönmek için. Tekrar öğrenci olmak kolay değil, vakit ayırabilmek kızlarla, yine de bana çok iyi gelirdi.
Önümüzdeki 2 sene için hedefim bu olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder