(5 MAYIS PAZAR)
Sabah güne evde meditasyonla başladık Emirli'de, kuş sesleri ve yaprak gölgesiyle.
Anneannemler geldi, evi temizledik, hava serindi.
Vera çizgi filmi kapatınca kriz geçirdi, aslında uykusuzdu, bana çok öfkelendi, vurdu. Bu kez kendimi tuttum, yukarı çıkardım, mavi odada kucağımda alçak sesle konuştum: "Biliyorum, sen bana kızdın, ama ben sana kızmadım Vera." dedim, sakinleşti, sarıldı, "Seni seviyorum" dedim, kısık sesiyle "Ben de seni" dedi ve bu kez ben ağlamaya başladım. Çat diye en ince yerimden kırıldım sanki-
Ağladığımı fark etmek etkiledi onu, gözlerinde şefkatle beni izledi, "Üzülme anne, ben buradayım" dedi. Beni teselli etmeye çalıştı. "Birlikte öğreneceğiz Vera, birlikte geçeceğiz içinden bu sürecin." dedim. Başıyla onayladı, olgun bir insan gibi. Ona sımsıkı sarılıp ağladım-unutulmaz bir andı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder