(16 NİSAN SALI)
Sabahları fena halde hasta uyanır oldum, annemle kahve içmeye gitmemize engel değil tabi bu. Bizim son yıllarda ritüelimiz oldu; özellikle kızları kreşe bıraktıktan sonra mahallenin cafelerinden birinde bir kahve içmek, yarım saat dinlenmek ikimize de iyi geliyor.
İlk hafta yoga ve meditasyonla güne başlamak hayal oldu, bu kondisyonla imkansız, iyileştikten sonra. Bir yandan da, kimselere belli etmeden yas sürecindeyim aslında içimde; her gün aklıma düşüyor yokluğu. her sabah uyandığımda ve her gece yattığımda yoksunluk duyuyorum, yeni kaybettiğim en sevdiğim kedimin artık burada olmadığını hatırlamak gibi... Bu süreçte sangha ile bağlarımı korumak iyi geliyor, birkaç arkadaşımın nasıl olduğumu sorması mutlu etti beni çok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder