(9 ARALIK CUMARTESİ)
Kızlar geç uyandılar, ben de biraz dinlendim. Klasik sabah rutinimizin ardından evden çıkmamız öğleni buldu; bugün bir kaç saat yine kızlarla yalnız kalacağım. Vera anlayamadığım bir kriz geçirdi; limon muydu sebebi? Gerçekten bilemiyorum, tek bildiğim sabır göstermekte çok zorlanıyorum bu durumlara.
Art arda geldi yine; bu kez de kontrol kalemiyle oynamasına izin vermediğim için ağlamaya başladı. O kadar susmadı ki sonunda kucaklayıp sarstım, hızla bahçeye indirdim soğukta. Sustu hemen, ikimiz de biraz sakinleşince hep beraber alışverişe gittik. Her bir kriz, onlar için de benim için de yıpratıcı oluyor çok, bugünlerde sadece Vera ile yaşıyoruz bunu.
Akşam şarap açıp biraz karşılıklı oturmak iyi geldi, pek dolu sohbet edemesek de. Aslında bu dişimin kavuğuna bile yetecek kadar değil, ama yine de işte...
Kızların yatma vakti geldiğinde 3. krizi de yaşayınca, artık sakin kalmak iyice zorlaştı ve ben başından aşan bir dalganın altında boğulduğumu hissediyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder