(14 ŞUBAT SALI)
Doğum günümden hemen sonra içine düştüğüm karanlık çukur; o belirsizlik hissi, beklentilerimin sebep olduğu acı ve takip eden hastalıklarla aşağı yukarı Ocak ortalarına kadar sürmüştü. Hayvanların maruz kaldığı türlü işkencelerin gündemiyle katlanarak artan ıstırabım koyulaşmıştı. Tam da Şubat'a başlarken kendimi biraz toparlayabilmiş, yeniden arkadaşlarımla buluşacak gücü kendimde bulabilmiştim. Bu depresif 2 ayın ardından yeniden şevk duymayı başarmıştım; işimle ilgili yapmak istediklerim vardı.
Hatta ay başında beni fazlasıyla uçuran bir buluşma sayesinde içimdeki kuyruklu yıldız ışıldamaya başlamıştı-
Hepsi gitti bitti. Hiçbir şey kalmadı geriye sanki.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder