(10 ŞUBAT ÇARŞAMBA)
Lodostan sinüzit ağrısı ve kazan gibi kafayla uyandım, yoga için enerji bulamadım.
Gün biraz verimsiz geçti; annemle parkta kahve içtik ve akşam yine arkadaşlarla veterinerde bekledik. Bu hafta içi işlerime konsantre olamadım pek, bir yandan pandemi hız keseceği yerde artıyor-motivasyonumu koruyarak devam etmek kolay değil bu aralar.
Bir şeyi bekliyorum, herkes gibi ben de, bitmesini bekliyorum bu sürecin, ama ne zaman biteceğini bilmediğim gibi, bitecek mi ondan bile emin değilim artık... Adapte olmaya çalıştığım, ama olmak istemediğim bir tuhaf süreç içindeyiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder