Bembeyaz olmayı arzulayan bir kızı izledik bu akşam, tek bir lekeye tahammülü yoktu...
Hiç görmediği bir taraftan bakmaya zorladı onu hocası; üzerine bir damla siyah dökülse daha beyaz olacağını gösterdi...
Kuğuya dönüşmüş lanetli bir kızcağızdı o, olabildiğince saf, bir uyuyan güzel misali beklemekteydi kaderindeki gerçek aşkı; yeniden insana dönebilsin diye...
Ancak en iyi olan hak edebilirdi prensi ve disiplinden geçiyordu "iyi" olabilmenin yolu...Annesi de öyle diyordu,annesini dinlerdi o...
Acı veren zevkleri vardı, parmak uçlarına kalkmak gibi, zevk veren acıları saklanıyordu ayak tırnaklarında...
Beyaz gömlekli bir piyano öğretmenini hatırlatıyordu aslında bu haliyle, kendini cezalandırmayı seven hali...
Öfkeli bir annesel süper-egonun baskısı altında ürkek, sessiz, kapanıkken, içini kemiriyordu o bir damla siyahın düşü...
Hep korktuğu, dehşetle uzaktan seyrettiği "öteki"ne dönüşmeliydi, simsiyah olana, prensi baştan çıkarabilmek için...
Kendine, en alışık olduğu şeye yabancılaşmalıydı şimdi, en yabancı olduğuna dönüşebilmek için-belki bir böceğe...
Aslında düpedüz evet, bir sabah dev bir karafatmaya evrilen adamı hatırlatıyordu trajedisi...
Her şeyi yapardı "kötü" ikizi olabilmek için şimdi, her şeyini verirdi, öyleyse bunu herkese göstermek için...Döndü, döndü, döndü, kanatlandı ve yavaş yavaş siyaha kesti....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder