"Kimse bana ne hissettiğimi sormadı..."diye başladım ağlamaya, incecik yağan kar gibi.
"Seni çok özleyeceğim!" diye hıçkırdım, aniden patlayan kapkara fırtına gibi.
Mahvoldum düşününce, "Şimdi benden sonra enseni kim öpecek? Değerini bilecek mi onun, hep ılık ılık orada durduğunu fark edecek mi...?"diye. Mahvoldum.
Öyle bir ağlamaya tutuldum ki; bunaltan Ağustos akşamı birikmiş sağanak gibi.
"Senle yapmak istediğim daha bir sürü şey vardı...!"diye sayıkladım.
"Bazı şeyleri hiç unutmak istemiyorum"dedi,"Ne olursa olsun-onları düşün,biz bunlarda mutluluk bulmuştuk."
Öyle bir ağlamak ben hatırlamıyorum; yıllarca susmuş, susmuş gibi.
"Ben hemen unutmak istiyorum!" diye bağırdım,"Hemen! Hemen...!"
................................................................................................................................................
Beni unutmak zorunda bırakma, yalvarırım.
Bu sefer kolay olmayacak, biliyorum.
Her şeyi hiçe sayıp boşa çıkarma, yalvarırım.
Bu sefer böyle olmasın, istemiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder