Söylediklerim ve Söyleyemediklerim
Bugün benim için özel olan birine, onun için özel olmadığımı hissettiğimden yakındım.
Geçen gece dumanı ağzına üflediğimde başım dönüyordu, her şey durmuştu, zaman bile...
Hayatındaki herkese bana yaptığı gibi davranabileceğini düşündüğümü söyledim.
Oysa birkaç saat önce, sadece kendisinin keşfettiği çok sevdiğim bir kemiğimi öpüyordu...
Aramızdaki çok değerli şeyi, anlamsız ve içi boş bir şeye indirgemesinden korktuğumu anlattım.
Elinden tutup okulda dolaştırdığımda, aklımdan onunla çatıda sabahlamak geçiyordu aslında...
Aklımda asılı kalan ne varsa söyledim, ondan saklamak istemedim hiçbirini.
Ama ona değişmesini hiç istemediğimi söylemedim.
Bana itici gelen sözlerini bile, tekrar duymak istediğimi söyleyemedim.
Çünkü bir daha söylemezse belki yanımda artık rahat olmadığını hissedecektim.
Bana rol yapmadan, benimleyken olduğu gibi davranmasını istediğimi söyleyemedim.
Ne olursa olsun onun yanında mutlu ve güvende hissettiğimi söylemedim-
En önemlisi kendim olabildiğimi...Kendimi bırakabildiğimi...
Hep olduğu gibi kalmasını söyleyemedim, ona bazen hayranlık duyduğumu,
Ona başından beri saygı duyduğumu ve sözüne değer verdiğimi söyleyemedim.
Ama sanıyorum ki o, zaten söyleyemediklerimi biliyordu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder