(25 MAYIS CUMARTESİ)
Boşanan arkadaşlarımı düşündüm durdum dün gece, bu olay elbette herkesin kendi geçmiş travmalarını da tetikledi.
Yarım gün kahvaltı, ev toplama derken öğlen Emirli'ye gittik. Hava rüzgarlı, bahçede kediler iyi, kızlar çok keyifli. Keşke arkadaşım da ailesiyle beraber burada olsaydı, dedim.
Ailenin değerini tekrar anladım bugün. Cenaze sohbeti çok sinir bozucuydu; ben öldükten sonra Arapça yazılı yeşil örtüye sarılıp hiç anlam vermediğim dualar okunarak filan gömülmek istemiyorum! Şehrin karmaşasında beton bir odacığa konulmak istemiyorum. Belki küllerimin boğaza savrulması, yahut bir tepede asırlık bir zeytinin altında toprağa karışmak güzel olurdu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder