5343

 ( 7 ŞUBAT ÇARŞAMBA)

Sabah yine bir kriz geçirince Vera'ya tahammül edemedim, son derece yaptığımın yanlış olduğunun farkında olarak oyuncağını kırdım. "Sen şimdi nasıl hissediyorsan, ben de bana ait eşyaları kırıp bozduğunda işte böyle hissediyorum. Bu hissi unutma ve bir daha yapma."

Ders vermek istiyordum, ama sonuçta ona şiddeti göstermiş oldum. 

Sonrasında kötü hissetmeler, yorgunluktan bitap düşmeler, suçluluk duygusuyla yapılan telefon konuşmaları... Ne yaşayıp buraya geldiğimi anlattıkça, kendimi daha iyi anlayabildim. Uyandığımızdan beri bu sabah kaçıncı krizdi; bez değiştirmeyi reddetmek, giyinmek istememek, kahvaltıda hangi sandalye minderine oturacakları hakkında kavga etmek gibi birkaç olayı sabırla atlattıktan sonra, son krizde kendimi nefretle dolu bulmuştum. Belki de normaldi.