Kendimi sanırım yaklaşık 3,5 haftadır aralıksız kötü hissediyorum.
Benim kendimi nasıl hissettiğim çok da mühim değil aslında, biliyorum. Ben kendimden başka varlıkların acısını da hissediyorum.
Her nefesimde, her anımda ya bu dünyada, bu ülkede yaşıyor olmanın cezası gibi karşımıza çıkan durumların yarattığı öfke, tiksinti, kaygı, iliklerime kadar çektiğim acı... Başka bir şey yok, kızların tatlı gülüşlerinden anlık mutluluğundan başka...
Dünya tam bir yangın yeriyken, görmezden gelip keyif sürmek ahlaklı mı, erdemli mi, mümkün mü?
Yine de neşeli yaşamanın bir yolu var mı, delirmeden, bencilleşmeden...?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder