(5 EKİM)
Tam da orası işte- bu kitabın beni en vuran yeri oldu: Zen hissi, şiirden başka türlü anlatılamaz...
Düalitelerle ironik bir şekilde birliği anlatıyor, müthiş zekice yazılmış bir kitap. Şiir seven biri olarak; içeriğini geçtim, yazı dili beni beklediğimden fazla etkiledi. Her sayfada, o anlaşılması zor görünen cümlelerini okudukça, gülümsetiyor beni. Tokat yedikçe gülümsüyorum...
Şu "eve dönmek meselesi"... Bana hep, müzikte her parçanın bir ev akoru vardır, örneğin Mibemol majörle başlar, sonra bir yerinde Reminör olur, sonra Simajöre döner, ama en sonunda hep ev akoruna geri döner, bunu hatırlatıyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder