19 Nisan 2011 Salı

665

Umudumu kaybetmeden hevesle gece yarıları ayakkabılara Galata Kulesi boyuyorum...
Hastayken çok nemrut olurum oysa ki-canım çok sıkkın olur, yaşamaktan yorgun hissederim kendimi. Ama bu sefer içimde hastalık küfü yerine tomurcuklu bir bahar var...
Neden?-Çünkü bir adam beni öpücükleriyle tedavi etmek istiyormuş!
Çocukça biliyorum, yine de gülümsememe engel olamıyorum...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder