(25 ARALIK CUMA)
Dağın zirvesinde tertemiz buzul havasını içime çekiyorum doya doya.
Kalabalık içinde, yapayalnızım, doğanın ortasında, öyle rahat!
Dizime kadar kara batmışım, ayaklarım altında bir bembeyaz dünya;
Kar altında usulca uykuya dalmış yeşiller, böcekler, karıncalar-
Arada bir, uykudan uyandırdığım hayvanlarda küçük kımıldanışlar...
Beyazı eşeleyince altından baş gösteren taze yapraklara şaşırıyorum.
Başta çekimser, giderek düşünmeden dokunuyorum, oyunlar oynuyorum.
Kar kristallerinde ışıldayan Güneş, ısıtıyor, aydınlatıyor, gülümsetiyor.
Kara bir kez düşen kalkmaya çalışmıyor, çocuk olup kayıyor!
Doğanın en sessizinde, bir kar ovası gerisinde, dev çamların gölgesinde
Yapayalnızım, yaşadığımı unutturmuyor buz tutan parmaklarım,
Nefesim öyle taze-şehrin kirinden arınınca, bir karmaşanın ortasındayım yine
Ama bu kargaşada her şey yerli yerinde, herkes evinde, hepsi rahat!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder