4993

 (22 ŞUBAT ÇARŞAMBA)

Tam işime biraz kendimi vermeye başlayacaktım ki; tamamen dağıldım. Bu ay başında çektiğimiz fotoğrafları ancak editlemeye başladım, daha listeleri yüklemem belki yaza kadar sürecek bu gidişle... 

Bir yandan içimiz acı ve öfkeyle doluyken bir yandan birlik olmanın ateşi, yardım etme telaşı ve yardıma koşanlara destek verme çabası vardı-şimdi bir de bunlara evimiz depreme dayanıklı mı endişesi ekleniyor. Tek umudumuz Emirli'de yakalanmak gibi görünüyor şimdilik, belki de hayatımızı ona göre organize edip taşınacağız birkaç ay sonra. Ama o kadar zor ki; kızlarla şehirden uzakta yaşamak, yardımcı almadan devam etmek demek; ki bu durumda ben işimi yapamam. Kedilerin hepsini tek evde birlikte yaşamaya alıştırmak, tüm bunların sorumluluğu gözümü korkutuyor... Deprem ihtimali çok daha korkunç ama! 

Ne yapacağımızı hiç bilmeden, hiçbir şey yapmadan yaşamaya devam ediyoruz şimdilik. Düşünsenize, eğitimli ve çalışan insanlar için bile, bu ülkede depreme dayanıklı binalarda oturmak lüks oldu resmen. Hayat güvenliği bile hak değil.