(18 ŞUBAT CUMARTESİ)
Bugün bile hala birinin sağ çıkarıldığına mucize diye seviniyoruz! Aynı anda, daha çabuk her yere yardım ulaşsaydı kim bilir kaç yüz kişi daha kurtulacaktı diye düşünüp öfkeden deliriyoruz!
Yaşamları dağılan yüzlerce ailenin öyküsüne dahil oldukça bu depremin boyutunu algılayıp iliklerimize kadar ürperiyoruz... Bütün bu insanları ne biçim bir hayat bekliyor artık? Eğitimden yoksun kalacak çocuklar, ailesiz kalan bebekler, işsiz kalan insanlar nasıl devam edecekler? Bu yıkımın ülkemize yüklediği ekonomik yük nasıl kaldırılacak, mümkün mü düzelmesi bundan sonra?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder