(13 ŞUBAT PAZARTESİ)
Tam 1 hafta olmuş, kabusta yaşıyoruz resmen, bitmek bilmeyen.
Hala umut kaldı mı, derken birinin mucize kurtuluşuna tanık oluyoruz. Kurtarılma anlarını saçma sapan haberleştiren kanalların tiksindirici halleri sinirime dokunuyor. Kurtarılmayı beklerken ölen binlerce insanı düşündükçe delirecek gibi oluyorum. 1 gecede varını yoğunu, evini aileni, çoluğunu çocuğunu, mahalleni komşularını yitirmek nasıl bir duygudur-aklıma sığdıramıyorum.
Bunun ardından nasıl devam eder insan, evleri yıkılmamış ve yakınını kaybetmemiş bizler bile nasıl devam edelim şimdi? Nasıl sindirelim vatandaşını enkazdan çıkaramayan bu utanmaz devleti? Nasıl sürdürelim bu ülkede, bu koşullarda yaşamayı? Çocuklarımızı nasıl büyütelim burada, can güvenliğimiz yokken?...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder