(13 KASIM ÇARŞAMBA)
Sabahın köründe uyandım, sesim kısılmıştı. Kendimi iyice çökmüş hissettim, dibe vuruş günü...
Erkenden kalktım işlere baktım, kahvaltıdan sonra kendime zencefil çayı demledim. Vakit biraz geçince terapistimi arayıp görüşmemizi erteledim, tabi tüm söylemek istediklerim de içimde kalmış oldu ve sinir oldum.
Aylardır ertelediğim online dükkandaki düzenlemelere başlamak için harika bir gün diye düşündüm, hazır işler durgunken evde bütün gün odaklanıp çalışayım. Hep şikayet ediyordum, bugün elle tutulur bir iş yapmış olayım.
Çok zaman alıyor ve enerji tüketiyor, yine de başlamış olduğuma memnunum. Birkaç gün sonra tamamlanmış olur, en azından aklımdaki yapılacaklar listesinden 1 maddeye tik atarım böylece.
Akşama doğru tekrar çok moralim bozuldu, kendimi yapayalnız hissettim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder