Bugün biraz daha iyi uyandım, yine de tam iyileşmiş değilim, halsiz hissediyorum. Ama güneşli hava yardımcı oldu; çıkıp Eminönü alışverişine gidecek enerjiyi buldum kendimde. Kalabalık sokaklarda ine çıka dükkanlara girdim, malzemeler aldım. Yeni tasarım fikirleri, paketleme heyecanı içerisinde kendime daha çok güvendiğimi hissettim.
İşler istediğim gibi gitmiyor yine bu ay ve kaygılarla doluyum alttan alta, ama yine de hareketleneceğini hissediyorum ben bir şeyler yaptıkça. Bugün bir fuar ve bir tv programı teklifi aldım mesela, düşüneceğim...
Akşamüstü Kadıköy'e dönüşte psikolog arkadaşımın yanına uğradım, birlikte Moda'da çay içip terapi sürecimden bahsettik. Cesaretimi toplayıp yüzleşmeli ve yarın kendisinde de söylemeliyim: "Benim ihtiyacım olan sanırım bu değil, belki analizci yaklaşım... 4 aydır devam ettiğim halde ilerleme kat ettiğimi hissetmiyorum. Önerdiğiniz kitaplar ve yaklaşımlar bana etki etmiyor, mantıklı gelen bir tarafı olsa bile beni değiştirmiyor. Kendimi evliliğimi kurtarma tarafına yönlendirilmiş hissediyorum, bu da hoşuma gitmiyor. Bence asıl sorunun kaynağına ulaşamadık, ben hala tam olarak duygularımı paylaşamıyorum sizinle." Dürüstçe durumumu anlatmak istiyorum, umarım sonrasında her şey daha güzel olur, açıkçası galiba bir süre ara vermek istiyorum terapiye. Zaman ve para kaybı gibi gelmeye başladı çünkü, yine de tam emin olamıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder