Sabah sabah tam da rüya görürken kedi kavgasıyla yataktan zıpladım; balkonun kapısı açılınca bizim Latte misafir Büdülük'le burun buruna gelmiş ve haliyle kıyamet kopuverdi. Saniye içinde bizimkiler korkudan kaçışırken etrafı devirip birbirlerine çarpışıp kanepelerin altına saklandılar. Hiç beklemiyordum doğrusu bu tatlı kedinin bize gelince bu kadar sinirli olacağını, nasıl başa çıkarız diye epeyce moralim bozuldu. Özellikle cuma günkü temizlikte ne yapacağım diye acayip gerildim.
Sinirlerimi yatıştırmak kolay olmadı; çay demledikten ve kedilerimi sakinleştirdikten sonra yoga yaptım. Biraz daha uzun ve azıcık daha zorlayan sabah yogasını bitirip duşumu aldığımda iyi hissediyordum. Kendime kahvaltıda waffle yaptım(yine) ve afiyetle yedim.
Gündüz işlerimi toparlayıp epeydir ertelediğim babetleri boyamaya başladım. Evden çıkmadan önce piyano çaldım biraz, öğlen yine terapiye gittim. Tabi bu arada 2 gündür aklımda sürekli yankılanan sorular, sözler, beni ağlatacak kadar içimden taşan kırgınlıklar ara ara ortaya çıktı... Nasıl garip bir ağzımı tutamama hali ise; başka bir işin ortasında başlıyorum konuşmaya kendi kendime, muhatabı olan kişiyle konuşur gibi. Terapi sonrasında da devam ediyor galiba?
Neyse seansta başladım bu haftanın enteresan tesadüflerini anlatmaya; eskiden hayatımda olan ama uzun süredir görüşmediğim insanların bir bir ortaya çıkmalarını anlattım. 12 yıl önce tanıştığım birinin bana bugün hiç olmadığı kadar açıklıkla gelmesinin beni nasıl etkilediğini, eskiden sohbetlerinden keyif aldığım bu insanların ortak noktalarını, o karakterlerde neyin beni çektiğini filan konuştuk işte... Babamın nasıl öldüğünü, rüyamda gördüğümle bağlantısını, babamın mezarını birlikte ziyaret etmeyi hayal ettiğim insanları... Bir girdik çıkamadık yani, ama sanki terapistim tarafından çok da anlaşılamamış yahut onaylanmamış hissettim sonunda. Sanki bırak bunları boş işler der gibiydi, demese de. Hep olumsuz taraflarını göstermeye çalıştı; tehlikelerinden ya da bana kötü gelecek yönlerinden bahsetti. Haklı olduğu muhakkak, ama tehlikesiz insanları kim ne yapsın ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder