(09 KASIM CUMARTESİ)
Hayal kırıklığı, yitirilen umutlar ve tükenen ben, yine yeniden...
Sıcaklığını özlediğim, gelmesini beklediğim en yakınımı uzak ve soğuk bulduğumda içimin buz kesmesi... Suçluluk ve öfke aynı anda aynı insana karşı...
Bugün gibi başka günlerimiz daha olmasın, olur mu? Ben bugün hiç burada gibi hissetmiyorum. Geçtiğimiz birkaç gün zaten içim hiç rahatlayamadı, bari hafta sonu huzurlu geçirseydim. Sakinleşmeye çok ihtiyacım vardı, bedenimi kastıran ve beni tahminimden fazla geren günlerden sonra... Olmadı, hiç bir şey bir türlü istediğim gibi olmadı. Ben de uykuya kapattım kendimi, küstüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder