(24 EKİM PERŞEMBE)
Bu sabah uyandığımda hiçbir duygumun kalmamış olduğunu düşündüm. Benim kadar tutkulu, yoğun hisseden bir insanı bu tükenişe götüren nedir? Nasıl oldu da buraya geldim ve hayatımın bundan sonrası böyle mi geçecek?
Hep bir çölde olduğumu tekrarlıyordum ya, işte bu o çöl. Hiçbir gerçek duygunun olmadığı kuraklık, bomboş düzlük... Hayatımda beni heyecanlandıran, ayaklarımı yerden kesen, ilhamla dolduran hiç kimse yok şu ara. Hırslarım da yok, nefretim de, hıncım da, öfkem bile eskisi kadar değil.
Asla bana göre olmayan bu yeni rolü nasıl oynayacağım peki şimdi? Reddettiğim bu durumu nasıl tersine çevireceğim? Eskiden kendiliğinden yanan şimdi sönmüş ateşi ne yaparak yeniden alevlendireceğim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder