(27 KASIM PAZARTESİ)
Sabah erkenden yola çıkınca İstanbul trafiğini hatırladım ve her sabah bu kaosun içine girmediğime şükrettim.
Yine kan vermeye geldik, hastanelerden kurtulamadık bir türlü bu aralar...
İşimizi bitirip eve döndüğümüzde birlikte kahvaltı etmek için vaktimiz vardı neyse ki, tadını çıkardık.
Sonrasında hem hava kapandı, yağmur başladı, hem de bana bir yorgunluk çöktü ki anlatamam; tek istediğim biraz uzanmak ve sakin bir gün geçirmekti.
Akşama doğru anneme geçtim, gündelik sıkıntılarımı bir süreliğine unuttum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder