(29 EYLÜL PAZAR)
Bazen bir lanet çökelir de o gün bir türlü "olmaz" ya...
Gittikçe daha sıkıcı daha iç karartıcı olmaya başlamıştı bu gün, sabahtan beri.
Adını koyamadığım bir huzursuzluk, bir odaklanamama hali, bir tuhaf isteksizlik, her hareketimi yavaşlatan acayip bir tereddüt içindeydim...
Neyse ki öğlen vakti bu sıkıntılı güne son verip çıktık; ben eve geçtim ve sinir bozucu gerçekliğimden uzaklaşayım diye uzun uzun gazete okudum. Bir ara uykuya daldım, dinlenmiş uyandım; yenilenmiş ve umut rezervlerini doldurmuş...
Annemle alışverişe çıkmak işte tam da böyle günler için; basit, fazla kafa yordurmayan ve eğlenceli bir aktivite!
Dayıma hediye almaksa beni sevindiren, bir çeşit borç ödeme...
Taze bir sabaha hazırım, daha uyanık; hayatımdaki her şeyi severek, kabullenerek, tadını çıkaracak şeyler bularak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder