Kasım hızlı ve iddialı başladı, sönük ve tembel geldi sonu. Neden böyleyim 1 haftadır diye düşünürken birden farkına vardım da; hayatımda ne çok kaygı kaynağı var. Herkes gibi ben de ne zaman normale döneceğiz, eski hayatımıza geri dönebilecek miyiz diye düşünüyorum... İşimle ilgili kaygılarım var; ekonomik veya başarı odaklı düşünceler... Kişisel hayatımla ilgili endişeler ve yaşımın getirdiği ikilemler... Herkes gibi sağlık konusunda kaygılar, belirsizlikler diz boyu...
Neden hala istediğim gibi bir insan olamadım? Bu sorunun beki de fazla yüklenmek olduğunu fark ediyorum şimdi kendime. Aslında iyi idare ediyor sayılırız şu durumu; 8 aydır... Her sabah insanüstü bir çabayla yoga ve nefes çalışması yaptıktan sonra aşırı sağlıklı kahvaltımı edip full motive işime konsantre olup akşam da piyanoda ışıklar saçamıyorsam bence normal- son derece normal!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder