(05 KASIM PERŞEMBE)
Depremin enkazını ruhumdan yavaş yavaş atarken Kasım'ın ilk haftasının da sonuna geldik sayılır.
Peki, yapmam gerekenleri ihmal etmemek pahasına kendimden ödün verdiğim, beni heyecanlandıran şeylere daha az vakit ayırmak zorunda kaldığım bu durumdan nasıl çıkacağım?
Ve- benim hislerim o kadar değersiz, hatta anormalse, insanlarla etkileşim içinde olmayı özlemem adeta bir zayıflıksa senin için, biz nasıl konuşacağız gerçekten?
Hayal kırklığıyla doluyum aslında, ama kendime acımaktan nefret ettiğim için bambaşka şeylerle doldurmayı seçiyorum içimi. Kimse görmese de, kimse bilmese de ben kendimi biliyorum- bu yeter.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder