(28 AĞUSTOS CUMA)
Haftanın son iş günü; klasik cuma yorgunluğunun üzerine bu kez fazladan tatil sonrası stresi ve kedilerle alakalı yaşadığım üzüntü eklenmiş durumda. Bu aralar hayattan keyif alamadığımı, bu hayata ait olmadığımı hissediyorum sıklıkla. Azıcık bir şey vardı elimde beni heyecanlandıran, geçici de olsa mutlu eden, son 6 aydır onlardan da mahrum kaldım sanki...
Kurban bilinci hiç hoşuma gitmiyor aslında ve kendime acımaktan hazzetmiyorum. Bu hayatı beğenmesem de ben yarattım, diyorum kendime. Beğenmiyorsan sen değiştireceksin! Peki bu koşullarda ne yapabilirim? Hayatıma bana iyi gelen yeni bir şeyler sokmak için ne yapabilirim? Var olana neden bu kadar tahammülsüzüm?
Her şeyin sebebi çok basit ve fiziksel belki de, belki 10 yıl evvel de var olan gerçek bugün ortaya çıktı. Kimse kimseyi kandırmadı, ben kendimi kandırmadıysam eğer. Şimdi sahip olduğuma ne kadar sahip çıkabilirim? Bu sorular hiç bitmeyecek gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder