"Yine düştük yollara
Yollara
Yollara
Yine aştık dağları
Dağları
Dağları"
Sabah erken uyansak da evi toparlayıp, en son alınacakları hazırlayıp, kedilerle vedalaşıp çıkmak beklediğimizden uzun sürüyor.
Yeni yoldan gittiğimizi bile anlamadan varıyoruz erkenden, buranın havasını özlemişim!
Kapıdaki bekçiye dedemin selamını iletip girişimizi yapıyoruz; evin önüne geldiğimizdeyse fena halde bakımsız kalmış, tanınmayacak bir manzarayla karşılaşmak hüzün veriyor.
Buranın eski yemyeşil hallerini hatırlıyorum da; öbür koylardan bizim bahçeyi görmeye gelirlerdi...
Artık dedem çok yaşlandığı için eve bahçeye bakma sırası bize geçti, iş başa düştü diyelim.
İlk saatler sıcağın altında kapı önünü yıkarken, kapıyı sarmış böceklerden temizlemeye çalışırken neredeyse bayılacak gibi oldum. Bahçe merdivenleri öbek öbek kuru yaprakla örtülmüş, toz topraktan evin rengi değişmiş.
Her şey eski olduğu için, su vanasını açmak bir mesele, tüp dolabını açmak ayrı mesele...
Neyse sonunda evin içine girebildiğimizde biraz rahatladık, yine de keyfim pek yoktu bu akşam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder