Sabahın köründeki uçağımıza yetişmek için karanlıkta uyandık ve ne olduğumuzu anlayamadan evden çıktık, hava alanı neyse ki çok yakın.
Zorladı beni biraz, alışkın da değilim, uykusuz aç yollara düşmek...
Uçakta başım düştü uyuya kaldım, bir tuhaf hallerde indik servise yetiştik. Sabah trafiğine kalmışız ama fark edemedim, yine uyuya kaldım.
Eve döndüğüme çok sevindim, fıtılarım beni bir özlemişler ki!
Az biraz kahvaltı ettik, getirdiklerimizi yerleştirdikten sonra eşimi uğurladım. Adamcağız yine yola gidiyor, benimse kafam kazan gibi...
Çamaşır bulaşık yıkadıktan sonra biraz işlere baktım, ama hiç çalışasım yok bugün.
Acaba bu pazartesiyi kendime tatil mi etsem?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder