Sendromsuz bir pazartesi; bu kez hiç telaşlı değil ve hatta tersine, fazla yavaş bir günle başlıyorum haftaya.
Kendimi dün akşam felaket hissediyordum ama neyse ki o kadar kötü uyanmadım. Bazen nasıl düştüğümü anlamadığım bir uçurumun dibini boylamış gibi buluyorum kendimi ve çıkamıyorum bir türlü o delikten... Dün akşam da çöktüğüm günlerden biriydi işte, yürüyememek ve ne zaman iyileşeceğimi bilmemek, yapacak hiç bir şeyim olmadan elim kolum bağlı evde kalmak inanılmaz sinir bozucu...
Biraz ev işleriyle ilgileniyorum güzel bir kahvaltının ardından, biraz müşterilerimle ilgileniyorum. Parmağıma su değmesi yasak olduğu için banyo yapamamıştım hafta sonu, ayağıma poşet bağlayıp banyoya giriyorum-nasıl bir rahatlıkmış meğer yıkanabilmek!
Gündüzümü biraz motivasyon vlogları izleyerek geçirmeyi tercih ediyorum,genelde hastayken bana iyi geliyor sevdiğim youtuberları dinlemek. Karatay diyeti ile 3 ayda 17 kilo verenler, sağlıklı beslenmeyi bir tık ileri taşıyanlar, kozmetik alışverişi yorumlarını paylaşanlar derken zaman keyifli geçiyor...
Akşamüstü kontrole gidiyorum hastaneye, doktor sargıyı çıkarınca karşılaştığım görüntü biraz ürkütüyor beni, cidden fena vaziyet. Nasıl ne zaman iyileşecek, normale dönecek mi bilemiyorum. Umarım tahminimden hızlı iyileşirim, gerçekten zorlanıyorum bu halde ayakkabı giyerken. Aslında doktor durumu iyi buluyor ve 6 ay süre veriyor, bu da sanırım moral vermeli bana.
Bundan sonra daha iyi bakacağıma söz veriyorum kendime!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder