(23 MART PERŞEMBE)
Sıkıntılı siparişimi tamamlayıp acil gönderimi verdikten sonra tam da azıcık rahatlamıştım, akşam arkadaşımız gelecekti, banyodan çıkar çıkmaz yemek yapmaya başladım.
İşi gereği şehir dışında olan eşimin telefonunu neşeli açtım; uçağı inmiş olmalıydı.
"Babamı kaybettik" deyince durdum kaldım.
Ne diyeceğimi, ne yapacağımı hiç bilemedim, telefonu kapatınca arkadaşımla sessiz kalakaldık.
Yarın ilk uçağa biletimi aldı, kendisi direkt Ordu'ya geçti. Biz de tatsız ve gergini yemeğimizi yedik.
Bu çaresiz durumun ve arkasındaki belirsiz sürecin verdiği sıkıntıyı atmak için, birer bira açıp sigara yaktık.
Sonra başka şeylerden konuştuk; ressamlar, renkler, ilham verici şeylerle biraz yüreğimizi hafiflettik...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder